تاریخ 21 آبان 1402
ریزش مو معمولاً به صورت عقب رفتن خط رویش مو، کم‌پشت شدن دور تاج یا ریزش پراکنده مو در کل پوست سر مشاهده می‌شود. با این حال، همه انواع ریزش مو روی پوست سر شما تأثیر نمی‌گذارند. آلوپسی باربا، یک بیماری خود ایمنی است که می‌تواند باعث از بین رفتن موی صورت شود. در نتیجه، تکه‌های بدون مو در ناحیه‌ای ایجاد می‌شود که معمولا محل رویش موهای صورت است.
آلوپسی باربا نوعی آلوپسی آره‌آتا است. یک بیماری خود ایمنی که به فولیکول‌های مو آسیب می‌رساند. مانند سایر اشکال ریزش مو، هرچه زودتر آلوپسی باربا را درمان کنید. زیرا در این صورت احتمال رشد مجدد موهای از دست رفته شما بیشتر خواهد بود. بسته به شدت ریزش مو، پزشک ممکن است یک یا چند گزینه درمانی را به شما توصیه کند. این مقاله به طور دقیق توضیح می‌دهد که آلوپسی باربا چیست، چرا اتفاق می‌افتد و چگونه می‌توانید ریزش مو را که بر سبیل، ریش و سایر موهای صورت شما تأثیر می‌گذارد، درمان کنید.
آلوپسی باربا چیست؟
آلوپسی باربا یک شکل خاص از بیماری خود ایمنی آلوپسی آره‌آتا است که به موهای صورت فرد حمله می‌کند. قبل از بررسی مشخصات آلوپسی باربا، باید نگاهی به آلوپسی آره‌آتا بیندازیم و بفهمیم که این بیماری چگونه بر موهای فرد تأثیر می‌گذارد.
آلوپسی آره‌آتا یک نوع ریزش موی خود ایمنی است. برخلاف الگوی ریزش موی مردانه که معمولاً باعث ریزش مو به شکل خاصی می‌شود (مانند تنگ شدن خط رویش مو یا ریزش مو در منطقه تاجی)، آلوپسی آره‌آتا باعث می‌شود موهای فرد به صورت تکه‌های کوچک و غیرمعمول از دست برود.
بیشتر اوقات، این تکه‌ها به اندازه یک سکه هستند، اگرچه می‌توانند بسیار بزرگتر هم باشند.
آلوپسی آره‌آتا زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به فولیکول‌های مو به عنوان یک ماده خارجی ناسالم و مهاجم حمله کند. با گذشت زمان، آسیب سیستم ایمنی بدن شما می‌تواند فولیکول‌های مو را کوچک کند و از تولید موهای جدید جلوگیری کند.
به طور معمول، آلوپسی آره‌آتا باعث ریزش مو از روی تکه‌های پوست سر شما می‌شود. از طرف دیگر آلوپسی باربا بر ریش شما تأثیر می‌گذارد. اگر مستعد آلوپسی باربا هستید، ممکن است متوجه ریزش مو در گونه‌ها، چانه، گردن و اطراف لب بالای خود شوید.
ریزش موی ناشی از آلوپسی باربا به طور معمول به صورت تکه‌های کوچک اتفاق می‌افتد. ممکن است یک یا چند لکه به اندازه سکه روی خط فک یا گردن خود مشاهده کنید که دارای موهای نازک هستند یا حتی ممکن است هیچ مویی نداشته باشند. در بعضی موارد، آلوپسی باربا حتی می‌تواند باعث از بین رفتن تمام موهای ریش شما شود. اگرچه این مورد معمول نیست و معمولاً فقط پس از ریزش موهای تکه تکه رخ می‌دهد.
ریزش موی ناشی از آلوپسی باربا همیشه دائمی نیست. با این حال، کاملاً رایج است که این نوع ریزش در طی چندین سال اتفاق بیفتد، مو مجددا رشد کند و سپس ریزش مجدد آن در تکه‌های خاصی شروع شود.
چرا آلوپسی باربا اتفاق می‌افتد؟
درست مانند آلوپسی آره‌آتا، کارشناسان کاملاً مطمئن نیستند که چرا آلوپسی باربا رخ می‌دهد. با این حال، مواردی وجود دارد که احتمال می‌رود عوامل خطر بالقوه و عوامل محرک باشند:
- بیماری‌های خود ایمنی. افراد مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی مانند پسوریازیس، دیابت نوع 1، لوپوس و ویتیلیگو بیشتر از افرادی که تحت تأثیر بیماری‌های خود ایمنی قرار ندارند، به آلوپسی باربا مبتلا می‌شوند.
- خانواده‌ای با بیماری‌های خود ایمنی. در صورت داشتن اعضای خانواده‌ای که مبتلا به بیماری‌های خودایمنی هستند، خطر ابتلا به آلوپسی باربا نیز افزایش می‌یابد.
- سایر عوامل ژنتیکی. آلوپسی باربا بیشتر در افراد مبتلا به آسم، آلرژی و سایر اشکال آلوپسی و همچنین افرادی که دارای اعضای خانواده مبتلا به این بیماری‌ها هستند، بیشتر اتفاق می‌افتد.
اگرچه هنوز تأیید نشده است، اما متخصصان معتقدند که آلوپسی آره‌آتا و آلوپسی باربا می‌تواند در اثر یک عامل محیطی مانند استرس یا آسیب ایجاد شود.
در بیشتر اوقات، ریزش موی ناشی از آلوپسی باربا در طی چند هفته اتفاق می‌افتد، اندازه لکه‌ها شبیه به یک سکه است. قبل از آن، خارش اغلب در مناطقی از ریش شما که ریزش مو در آن اتفاق می‌افتد و همچنین تحریک و قرمزی ایجاد می‌شود.
در آلوپسی باربارا نیز مانند آلوپسی آره‌آتا، به طور معمول موها شبیه به “علامت تعجب” می‌شوند. این‌ها موهای کوتاه و کوچکی هستند که در قسمت پایین نسبت به بالا باریک‌ترند و در تکه‌های طاس و اطراف آن رشد می‌کنند.
برخی از افراد مبتلا به آلوپسی باربا قبل از ریزش مو متوجه تغییراتی در ناخن‌های خود می‌شوند. ایجاد حفره، شکاف و سایر آسیب‌های ناخن شما قبل از ریزش مو معمول است. طبق مطالعات خاص، تقریباً 65 درصد از افراد مبتلا به آلوپسی آره‌آتا ، درجاتی از تغییرات ناخن را تجربه می‌کنند.
آلوپسی آره‌آتا می‌تواند در همه سنین از جمله کودکان تأثیر بگذارد. از آنجا که آلوپسی باربا بیش از اینکه فقط روی موهای سر تأثیر بگذارد موهای صورت را تحت تأثیر قرار می‌دهد، فقط در مردانی بروز می‌کند که به اندازه کافی بزرگ شده‌اند که موهای صورت آن‌ها رشد کند.
تشخیص علت ریزش موی صورت
مرحله اول در درمان آلوپسی باربا، تشخیص بیماری است. اگر تکه‌های کچلی در محدوده ریش خود مشاهده می‌کنید، بهتر است یک قرار ملاقات با یک تخصصی پوست ترتیب دهید. پزشکان معمولاً می‌توانند با بررسی و تجزیه و تحلیل موهای شما یا انجام بیوپسی پوست، آلوپسی باربا را تشخیص دهند.
چگونه آلوپسی باربا را درمان کنیم؟
چندین روش درمانی برای آلوپسی باربا وجود دارد. متخصص پوست شما بر اساس عواملی مانند شدت ریزش، سلامت عمومی و سایر عوامل گزینه درمانی مناسب شما را پیشنهاد می‌کند.
دارو
درمان‌های آلوپسی باربا شامل موارد زیر است:
- کورتیکواستروئیدها. کورتیکواستروئیدهای موضعی و تزریقی سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند، لذا این داروها برای درمان ریزش موضعی مو مفید هستند. این روش به طور معمول درمان اولیه آلوپسی آره‌آتا و همچنین آلوپسی باربا است. درمان با کورتیکواستروئیدها بسته به شدت آلوپسی باربا ممکن است چندین ماه طول بکشد.
- آنترالین. این یک داروی موضعی است که برای کنترل رشد پوست طراحی شده است. اگرچه آنترالین به طور معمول برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود، اما گاهی اوقات برای درمان آلوپسی آره‌آتا و انواع دیگر ریزش موهای ناشی از دلایل خودایمنی نیز استفاده می‌شود.
- ماینوکسیدیل. ماینوکسیدیل یک داروی موضعی است که جریان خون را در فولیکول‌های مو بهبود می‌بخشد و به تحریک رشد مو کمک می‌کند. هنگامی که از ماینوکسیدیل استفاده می‌کنید، فولیکول‌های مو به سرعت وارد مرحله آناژن چرخه رشد خود می‌شوند و رشد پایدار مو را تقویت می‌کنند. از ماینوکسیدیل موضعی اغلب برای درمان آلوپسی باربا استفاده می‌شود. اگر هر روز استفاده شود، می‌تواند به سرعت رشد مجدد و بهبود ضخامت مو در مناطق آسیب‌دیده با ریزش موی خودایمنی کمک کند.
- دیفن سایپرون (DPCP). دیفن سایپرون یک داروی موضعی است که در مناطق پوست تحت تأثیر آلوپسی باربا استفاده می‌شود. دیفن سایپرون با ایجاد یک واکنش آلرژیک می‌تواند باعث کاهش التهاب در سیستم ایمنی بدن و بازگرداندن رشد بعضی از موها شود.
پزشکان اغلب چندین دارو را به طور هم زمان برای درمان آلوپسی باربا و همچنین اشکال دیگر ریزش موهای خودایمنی تجویز می‌کنند. درمان آلوپسی باربا می‌تواند روندی آهسته باشد. اغلب ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بیماری بهبود یابد. همیشه نمی‌توان تمام موهایی را که از دست داده‌اید بازیابی کنید. به این معنی که حتی بعد از درمان ممکن است تکه‌های طاسی برای همیشه وجود داشته باشند.
همچنین معمول است که موهای شما با رنگ یا بافت کمی متفاوت رشد کنند و یا ضخامت آن‌ها متفاوت از قبل باشد.
PRP
PRP یک روش درمانی است که به عنوان “ویمپایر فیشال” شناخته می‌شود و در حال حاضر برای درمان انواع مختلف بیماری‌ها از جمله آرتروز و جوانسازی پوست استفاده می‌شود. PRP برای درمان ریزش مو از طریق تحریک فولیکول‌های خاموش برای شروع دوباره تولید موهای سالم عمل می‌کند. این روش به طور کلی برای بیمارانی که با ریزش موی سکه‌ای پراکنده روبرو هستند، گزینه مناسبی محسوب می‌شود.
در این روش، ابتدا نمونه خون از بیمار گرفته می‌شود و سپس در سانتریفیوژ حرکت داده می‌شود تا گلبول‌های قرمز خون از پلاکت‌ها جدا شوند. سپس پزشک ناحیه آسیب‌دیده را بی‌حس کرده و پلاکت‌ها را با سرنگ تزریق می‌کند تا فولیکول‌ها را برای رشد مو تحریک کند. اکثر بیماران این روش را به خوبی تحمل می‌کنند و بی‌حسی حداقلی نیاز دارد. همچنین، دوره نقاهتی برای این روش وجود ندارد و بیماران ممکن است چندین بار تحت درمان قرار بگیرند تا به نتیجه نهایی مطلوب برسند.
بیماران باید طی دو سال انتظار دو تا سه جلسه درمان را انجام دهند. با PRP، ریزش بیش از حد مو باید دو ماه پس از اولین درمان کاهش یابد. پس از چهار ماه، ضخیم شدن مو باید مشهود باشد و رشد موی جدید پس از شش ماه پس از درمان قابل مشاهده است.
کاشت موی صورت
کاشت موی صورت، از جمله کاشت ابرو، در بین مردم محبوبیت روزافزونی پیدا کرده است. کاشت مو اغلب پس از عدم موفقیت سایر گزینه‌های درمانی در ارائه نتایج مطلوب پیشنهاد می‌شود. کاشت مو از PRP تهاجمی‌تر و پرهزینه‌تر است، اما برای اکثر بیماران نتایج بسیار خوبی دارد.
کاشت موی صورت همان روش کاشت موی سر معمولی است. پیوندها با برداشتن فولیکول‌های سالم از محل اهداکننده انجام می‌شود. به طور کلی جراحان ناحیه اهداکننده را از پشت سر بیمار انتخاب می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که فولیکول‌های موی جمع شده شبیه به موهای صورت خود بیمار است. سپس برش‌هایی در محل‌های گیرنده (ریش، سبیل یا ابروها) ایجاد می‌شود و فولیکول‌های سالم برداشت شده به صورت جداگانه وارد پوست می‌شوند. این فرایند بارها تکرار می‌شود تا نتیجه‌ای طبیعی و متناسب حاصل شود.
حدود دو هفته پس از عمل، موهای کاشته شده می‌ریزند که ممکن است برای بیماران نگران‌کننده باشد. اما معمولاً بین دو تا چهار ماه پس از عمل رشد موهای جدید شروع می‌شود. در مورد کاشت ابرو، رشد موهای کاشته شده بعد از هفت هفته متوقف نمی‌شود. اما رشد ابروهای طبیعی بعد از این مدت متوقف می‌شوند. بنابراین بیماران برای حفظ ظاهر ابروهای خود باید موهای کاشته شده را مرتب و اصلاح کنند.
چند مورد وجود دارد که می‌تواند مناسب بودن کاشت مو را برای شما محدود کند. مهم‌ترین آن‌ها فقدان موی کافی در ناحیه اهداکننده است. پزشک شما می‌تواند مشخص کند که آیا این گزینه درمانی متناسب با مورد شما و نتیجه مورد نظر شما هست یا خیر. این روش با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و بیماران در طول عمل هشیار هستند. این روش بسته به وسعت ناحیه پیوند تحت درمان می‌تواند چندین ساعت طول بکشد. ریکاوری به طور کلی ساده است. بیماران می‌توانند تنها دو روز پس از عمل در خانه کار کنند و می‌توانند حدود یک هفته پس از جراحی به محل کار خود برگردند. شروع ورزش به طور کلی باید به تدریج انجام شود، اما پزشک شما باید قبل از جراحی در مورد این موضوع با شما صحبت کند.
سایر گزینه‌های درمان
با اینکه PRP و کاشت موی صورت شدیدترین حالت درمان است، اما اگر علت ریزش مو یا ابرو را می‌توان به دلایل خاص دیگری نسبت داد، گزینه‌های درمانی دیگری نیز وجود دارد. این موارد شامل تغییر در رژیم غذایی، درمان جایگزینی هورمون، کرم‌ها یا پمادهای موضعی و مکمل‌های ویتامین هستند.
پزشک شما احتمالاً به شما توصیه می‌کند قبل از انجام درمان‌های تهاجمی مانند PRP یا کاشت مو، برخی از این گزینه‌ها را برای درمان ریزش موی خود امتحان کنید. مشاوره با یک جراح زیبایی یا متخصص پوست معتبر بهترین راه برای اطمینان از مناسب‌ترین درمان برای نیازهای خاص شما است.
