جراحی زیبایی لیفت لب برای جوان سازی لب ها

تاریخ 23 آبان 1402

برای بازیابی شرایط طبیعی پوست، عضله و بافت نگهدارنده لب بالا و به منظور ایجاد ظاهر جوان‌تر و جذاب‌تر، روش لیفت لب استفاده می‌شود. با پیر شدن، لب بالا به تدریج افت می‌کند و این باعث می‌شود که فرد بزرگتر از سن واقعی خود به نظر برسد. این وضعیت ممکن است باعث شود که دندان‌های بالا هنگام صحبت یا لبخند زدن دیگر قابل مشاهده نباشند.

به هر حال، امروزه می‌توان از عمل جراحی لیفت لب برای بالا کشیدن موقعیت لب بالا و ایجاد طرح لبخند زیباتر و جذاب‌تر برای فرد استفاده کرد. در این درمان همچنین می‌توان لب‌های بیمار را با استفاده از روش تزریق ژل و تزریق چربی برجسته کرده و ظاهر جوان‌تر و جذاب‌تر برای آنها ایجاد کرد. نتایج بررسی‌های انجام شده در این رابطه نشان می‌دهد میزان رضایت افراد پس از جراحی لیفت لب و درمان چین و چروک دور لب  بسیار بالا بوده است.

چگونه لیفت لب به رفع مشکلات ظاهری لب‌ها و نواحی اطراف دهان کمک می‌کند؟

[dopts id=”21″]

برخی افراد به صورت طبیعی به خاطر مسائل ژنتیک لب‌های نازک دارند و به دنبال بهبود ظاهر لب‌ها و افزایش تناسب آنها با سایر اجزای صورت خود با عمل لیفت لب می‌باشند. برای سایر افراد، ناحیه بین لب بالا و بینی بیش از حد و غیر عادی بوده یا با افزایش سن دچار افتادگی شده است. مشخص است که میزان کشیدگی در این ناحیه از صورت که در اصطلاح به آن لب سفید گفته می‌شود، بر وضعیت ظاهری کلی فرد تاثیر دارد. علاوه بر این، بسیاری افراد با از دست دادن حجم لب‌های خود با افزایش سن مواجه می‌شوند. این تغییرات ترکیبی می‌تواند باعث شود ناحیه پایین صورت بیش از حد پیر به نظر رسیده و دندان‌های بالا در هنگام لبخند زدن نمایان نشوند. به خاطر داشته باشید نمایان شدن بخشی از ناحیه سفید دندان‌ها در هنگام لبخند زدن یک ویژگی ظاهری بسیار جذاب است.

از طرف دیگر تزریق ژل می‌تواند یک راهکار موقت برای اضافه کردن حجم به لب بالا و کاهش خطوط لبخند باشد که از ناحیه بینی به گوشه‌های دهان امتداد یافته‌اند. در حقیقت این روش یک درمان مناسب برای برخی افراد است، اما عمل جراحی لیفت لب می‌تواند نتایج دائمی‌تر برای فرد در این رابطه ایجاد نماید. به این ترتیب عمل جراحی لیفت لب می‌تواند یک انتخاب مناسب برای افرادی باشد که دچار این مشکلات در ارتباط با لب‌ها و نواحی اطراف دهان خود شده‌اند.

تکنیک‌های لیفت لب

متخصصین ما از تکنیک‌های سفارشی با توجه به شرایط بیمار برای دستیابی به نتایج درمانی مورد انتظار استفاده می‌کنند. به این منظور پس از مطرح شدن نتایج مورد انتظار و مشکلات زیبایی فرد، از تکنیک درمان مناسب برای بیمار استفاده خواهد شد. بطور معمول متخصصین زیبایی از 5 روش برای لیفت لب به شرح زیر استفاده می‌کنند:

• لیفت گوشه‌های لب بالا، باعث ایجاد ظاهر پهن‌تر و جوان‌تر برای صورت فرد می‌شود. به این منظور شکاف‌های لازم در گوشه‌های لب بالا ایجاد شده و با ایجاد حداقل سطح جراحت، دستیابی به نتایج مورد نظر بیمار امکان‌پذیر می‌شود.
• لیفت دو سوم مرکزی لب بالا، باعث ایجاد لب‌های حجیم‌تر برای فرد شده و فاصله بین لب بالا و بینی را کاهش می‌دهد.
• محکم کردن عضله لب بالا و متصل کردن آن به تیغه بینی با استفاده از شکاف ایجاد شده زیر بینی اغلب به همراه تکنیک‌های جراحی فوق مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تکنیک یک روش موثر برای لیفت لب و نمایش بخش بیشتری از دندان‌ها می‌باشد.
• لیفت لب گولوینگ (Gullwing) و لیفت لب ایتالیایی، 2 تکنیکی هستند که توسط متخصص زیبایی با توجه به آناتومی بدن، سن فرد و نتایج مورد انتظار وی برای لیفت لب استفاده می‌شود.

در صورت وجود سایر مشکلات ظاهری، جراح می‌تواند لیفت لب را با سایر روش‌های جراحی صورت همچون لیفت صورت ترکیب نماید. در حقیقت ترکیب کردن این روش‌های درمان زیبایی یک روش ایمن و موثر برای دستیابی به نتایج جامع برای بیماری می‌باشد.

بهبودی پس از جراحی لیفت لب

لیفت لب یک روش جراحی سطح پوستی است که به معنی آن است که بیمار می‌تواند در همان روز جراحی به خانه بازگردد. کبودی و ورم موقت پس از این روش جراحی کاملاً عادی است و پس از یک هفته از جراحی بهبود می‌یابد. این روش نیاز به استراحت محدود دارد و ممکن است با مصرف داروهای مسکن که بدون نیاز به نسخه پزشکی از داروخانه‌ها تهیه می‌شود، می‌توان درد و ناراحتی بیمار پس از جراحی را کنترل کرد.

بهبودی پس از جراحی لیفت لب بستگی به تکنیک استفاده شده برای جراحی دارد. بنابراین، جراح معالج توصیه‌های لازم درباره اقدامات پس از جراحی را به بیمار ارائه می‌دهد تا با پیروی از این توصیه‌ها، امکان بهبودی سریع و آسان تر فراهم شود.

خطرات و عوارض جانبی

تمام انواع جراحی‌ها دارای خطرات و عوارض احتمالی هستند. اگرچه لیفت لب به ندرت عوارض جدی دارد، اما متخصصان زیبایی در این مطب تمام اطلاعات مربوط به خطرات این روش جراحی را به بیمار ارائه می‌دهند. این خطرات شامل باقی ماندن جای زخم (اسکار)، باز شدن زخم، ناراحتی و درد موقت، خونریزی، کبودی، از دست دادن احساس، عفونت (در موارد بسیار نادر) و آسیب‌دیدگی سلول‌های عصبی و رگ‌های خونی (که یک خطر معمول در تمام انواع جراحی‌ها است) می‌باشند.