بیماری کهیر پوستی: علت و درمان

تاریخ 22 آبان 1402

تکه‌های قرمز و برجسته پوستی که به عنوان کهیر شناخته می‌شوند، ممکن است در هر قسمتی از بدن گروهی شکل بگیرند. این کهیرها حاوی خارش هستند و در برخی موارد ممکن است شبیه زخم نیش باشند. اصلی‌ترین علت ایجاد کهیرها واکنش آلرژیک به غذا یا نیش حشرات است. این واکنش طبیعی بدن به موادی است که آنها را تهدید کننده سمی تشخیص می‌دهد. تقریبا یک چهارم از جمعیت جهان در طول زندگی خود مبتلا به کهیر می‌شوند. اغلب کهیرها پس از چند روز خودبخود خوابیده می‌شوند. اگر کهیر روی بدن کودک بیش از 6 هفته وجود داشته باشد، نیاز به بررسی و معاینه دارد. درمان کهیر شامل پرهیز از عوامل تحریک کننده (موادی که باعث ایجاد کهیر می‌شوند) و استفاده از داروهای درمانی است. عوامل تحریک کننده در کودکان ممکن است متفاوت باشند.

 انواع کهیر

کهیر انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

کهیر حاد

کهیر و تورم ناشی از آن کمتر از 6 هفته روی پوست باقی می‌مانند. شایع‌ترین دلایل بروز کهیر غذاها، داروها، لاتکس و عفونت‌ها هستند. نیش حشرات و بیماری‌های داخلی نیز ممکن است از عوامل ایجاد کهیر روی پوست باشند. غذاها و خوراکی‌هایی که باعث بروز کهیر روی پوست می‌شوند عبارتند از آجیل‌ها، شکلات، ماهی، گوجه، تخم‌مرغ، توت‌های تازه، سویا، گندم و شیر. غذاهای تازه بیش از غذاهای پخته‌شده باعث ایجاد کهیر روی پوست می‌شوند. برخی از مواد افزودنی و نگهدارنده ها که در غذاها مصرف می‌شوند نیز ممکن است باعث ایجاد تاول شوند. داروهایی که ممکن است باعث ایجاد کهیر شوند عبارتند از آسپیرین و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، برخی داروهای کنترل‌کننده فشار خون و برخی از مسکن‌ها مانند کدئین‌ها.

 کهیر مزمن

کهیر یا تورم ناشی از آن نباید بیش از 6 هفته روی بدن باقی بمانند. علت بروز این نوع از کهیرها معمولاً سخت‌تر از کهیرهای حاد مشخص می‌شوند. علل بروز این نوع کهیرها مشابه کهیرهای مزمن است. همچنین بیماری‌های خود ایمنی، عفونت‌های مزمن، اختلالات هورمونی و غدد بدخیم نیز ممکن است باعث ابتلا به کهیر مزمن پوستی شوند.

 کهیر فیزیکی

همانطور که میدانیم، کهیرها ممکن است به دلیل تماس مستقیم پوست با عوامل مختلف ایجاد شوند. برخی از این عوامل شامل سرما، گرما، قرار گرفتن در معرض خورشید، لرزش، فشار، تعریق و تمرینات ورزشی هستند که میتوانند عامل ایجادکننده کهیرهای فیزیکی باشند. در اغلب موارد، هنگامی که پوست به صورت مستقیم تحریک میشود، کهیرها ایجاد میشوند و راه‌های دیگر ایجاد آنها بسیار کمتر است. عموما پس از یک ساعت از قرار گرفتن در معرض عوامل مختلف روی پوست، کهیرها ظاهر میشوند.

 درماتوگرافیسم

این نوع کهیرها پس از خاراندن محکم پوست ایجاد می‌شوند. این نوع کهیرها ممکن است همراه با انواع دیگر کهیرها ظاهر شوند.

علل

تقریباً تشخیص محرک‌های ایجادکننده کهیر در کودکان غیرممکن است. معمولاً نیازی به انجام آزمایش نیست. کهیرها نوعی از بثورات پوستی هستند که به شکل واکنش‌های آلرژیک روی پوست ظاهر می‌شوند و این بدان علت است که سیستم ایمنی بدن برخی از این مواد را به عنوان سم شناسایی می‌کند.کهیرها زمانی ایجاد می‌شوند که پلاسمای خون از عروق خونی به پوست نشت می‌کنند. این اتفاق زمانی می‌افتد که مواد شیمیایی به نام هیستامین ترشح می‌شوند.عوامل زیر باعث ترشح هیستامین و بروز کهیر روی پوست می‌شوند:

• واکنش‌های آلرژیک
• نیش حشرات
• عفونت‌های ویروسی
• مواد شیمیایی موجود در داروها و غذاها

 علائم

• کهیرهای گرد برجسته که به شکل نیش‌زدگی حشرات هستند.
• قسمت بیرونی کهیرها قرمز و قسمت داخلی آنها سفید است.
• معمولاً کهیرها به شدت می‌خارند.
• یک کهیر معمولاً حدود 24 ساعت روی پوست باقی می‌ماند.
• کهیرها معمولاً به شکل تکه‌ای یا دسته‌ای ایجاد می‌شوند.
• یک گروه از کهیرها از بین رفته و گروه دیگر شکل می‌گیرد.
• بثورات پوستی ممکن است برای چند روز یا چند هفته روی پوست باقی بمانند.

عوامل احتمالی که باعث بروز کهیر روی پوست می‌شوند

افرادی که آلرژی دارند بیش از سایرین در معرض ابتلا به کهیر قرار دارند. همچنین اگر شما برخی داروها را مصرف می‌کنید یا بدون این که متوجه باشید در معرض عوامل آلرژی‌زا مانند غذا یا گرده‌افشانی قرار گرفته‌اید احتمال ایجاد این کهیرها در پوست شما افزایش می‌یابد. اگر شما در حال حاضر به عفونت یا بیماری مبتلا هستید احتمالاً بیش از سایر افراد مستعد بروز کهیر روی پوست خود هستید.

تشخیص

پزشک از شما سؤالات متعددی می‌پرسد تا علت بروز کهیرها را دریابد. از آنجا که آزمایش خاصی برای تشخیص کهیر وجود ندارد، آزمایش‌ها به وضعیت پزشکی و معاینات جامعی که پزشک عمومی، متخصص آلرژی، ایمونولوژیست یا متخصص پوست انجام می‌دهد بستگی دارد. ممکن است با موادی که ممکن است شما به آنها حساسیت داشته باشید آزمایش‌هایی روی پوست شما انجام شود. آزمایش خون برای تشخیص ابتلا به بیماری‌های سیستمی انجام می‌شود.

درمان کهیر

معمولاً، کهیرهای خفیف بهبود می‌یابند بدون انجام اقدامات درمانی. اگر نیاز به درمان وجود داشته باشد، روی از بین بردن علل زمینه‌ای مانند محرک‌ها تمرکز می‌شود. در صورتی که کهیرها به بیماری‌های دیگر مربوط باشند، درمان این بیماری‌ها معمولاً بهبود کهیرها را نیز به همراه دارد. در صورتی که علت بروز کهیرهای پوستی مشخص نشود، همچنان امکان درمان کهیرها وجود دارد.

دارو

برای درمان کهیر، داروهای متعدد تجویزی و بدون نیاز به نسخه پزشک وجود دارد. در برخی موارد ترکیبی از داروها باید استفاده شود. داروهای زیر برای درمان کهیرهای پوستی به کار برده می‌شود. برخی داروهای تجویزی که برای درمان کهیرهای پوست و آنژیودم به کار برده می‌شوند عبارتند از:

• آنتی‌هیستامین‌های خوراکی: این داروها تولید هیستامین را در بدن متوقف کرده و به کاهش علائم کهیرهای پوستی کمک می‌کنند. به هر حال، برخی داروها نمی‌توانند بیماری‌های زمینه‌ای را درمان کنند. آنتی‌هیستامین‌های خوراکی می‌توانند به تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر مانند آنتاگونیست‌های H-2 مصرف شوند. میزان دوز مصرفی داروها متفاوت بوده و برخی از بیماران باید چند روز این داروها را مصرف کنند تا کهیرهای ظاهر شده روی پوستشان به طور کامل برطرف شود.
• کورتیکواستروئیدها: مانند پردنیزون به سرعت عمل کرده و می‌توانند به مدت کوتاهی برای رفع کهیرها مورد استفاده قرار گیرند. پردنیزون به کاهش تورم، قرمزی و خارش پوست کمک کرده و از بازگشت دوباره کهیرها پیشگیری می‌کند. در موارد شدید، کورتیکواستروئیدها ممکن است به شکل تزریقی و تزریق در ورید به کار برده شوند. این داروها می‌توانند عوارض جانبی زیادی داشته باشند بنابراین این داروها باید با احتیاط و در حداقل دوز مؤثر استفاده شوند.
• داروهای ضد خارش: درمان استاندارد برای رفع کهیر و آنژیودم مصرف آنتی‌هیستامین، داروهای ضد خارش، ضد تورم و دیگر داروهای برطرف‌کننده علائم آلرژی است.
• داروهای ضدالتهابی: برای کهیرهای شدید یا آنژیودم، پزشکان ممکن است داروهای خوراکی کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون را برای کاهش تورم، قرمزی و خارش پوست تجویز کنند.
• داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی بدن: اگر مصرف داروهای آنتی‌هیستامین و کورتیکواستروئیدها مؤثر واقع نشدند، پزشک ممکن است داروهایی که بیش فعالی سیستم ایمنی بدن را آرام می‌کنند تجویز نمایند.
• داروهای مسکن و ضد تورم: کهیرهای مزمن و آنژیودم ممکن است با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی که به آن‌ها آنتاگونیست لکوترین گفته می‌شود درمان شوند.
• داروهای کنترل‌کننده پروتئین خون: اگر شما به صورت ارثی به آنژیودم مبتلا هستید، داروهای متعددی وجود دارند که می‌توانند سطح پروتئین خون شما را تنظیم کرده و علائم بیماری شما را کاهش دهند.
• اپینفرین: (تزریق آدرنالین) ممکن است در موارد اورژانسی برای پیشگیری از بروز شوک آنافیلاکتیک (واکنش سریع و حاد آلرژیک ) به کار برده شود. بیمارانی که واکنش‌های آلرژیک شدید دارند ممکن است نیاز به تزریق اپیپن داشته باشند که خودشان می‌توانند آن را تزریق کنند. اقدامات درمانی اورژانسی برای کهیرهای شدید شامل تزریق وریدی مایعات و داروهای دیگر برای افزایش فشار و اکسیژن خون می‌شود که به بهبود تنفس هم کمک می‌کند.

اقدامات درمانی دیگر برای برطرف کردن کهیرها

در برخی موارد، خارش و علائم دیگر کهیر می‌تواند با قرار دادن کمپرس سرد روی پوست، دوش آب سرد یا پوشیدن لباس‌های سبک و گشاد کاهش یابد. ریلکسیشن و مدیریت استرس نیز مانند حمام یا دوش آب گرم، استفاده از نور خورشید و فعالیت‌های فیزیکی می‌تواند مفید واقع شود.