درمان گوشت اضافه و پوست کلوئیدی

هنگامی که پوست آسیب دیده است، بافت فیبروزی ای به نام بافت اسکار (جای زخم)، جهت ترمیم و محافظت پوست از آسیب روی زخم تشکیل می‌شود. در برخی موارد، بافت اسکار بیش از حد رشد می‌کند و تشکیل بخشی با ویژگی‌های صاف و خشن به نام کلوئید یا گوشت اضافه را می‌دهد. کلوئید می‌تواند بسیار گسترده‌تر از زخم اصلی باشد. گوشت‌های اضافه یا کلوئید اغلب درقسمت های قفسه‌ی سینه، شانه‌ها، لاله‌های گوش و گونه‌ها ایجاد می‌شوند. با این حال، کلوئید می‌تواند هر قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار دهد. اگر چه کلوئید برای سلامتی شما مضر نیست، اما ممکن است از لحاظ زیبایی در ظاهر شما مشکلاتی ایجاد کند.

کلوئید یا گوشت اضافه چیست؟

• به طور کلی، زمانی که بدن از آسیب بهبود می‌یابد، یک اسکار یا جای زخم تشکیل می‌شود. جای زخم نیز به ناحیه آسیب محدود می‌شود.
• گاهی اوقات پاسخ بدن به جراحت منجر به شکل گیری بافت اسکار می‌شود که این بافت بیش از اندازه و نسبت ناحیه‌ای است که آسیب دیده است. این واکنش منجر به تشکیل جای زخمی می‌شود که بسیار فراتر از محل آسیب گسترش می‌یابد.
• کلوئید یا گوشت اضافه تکثیر خوش خیم بافت اسکار است که باعث می‌شود جای زخم غیر طبیعی شود؛ این جای زخم محدود به ناحیه آسیب دیده نشده و فراتر از محل آسیب گسترش می‌یابد.
• گوشت اضافه منجر به ایجاد مشکلات زیبایی می‌شود. این گوشت‌های اضافه می‌توانند با عمل جراحی برداشته شوند؛ با این حال، احتمال عود مجدد آن‌ها وجود خواهد داشت.

متقاضیان

• کلوئید معمولاً در افراد در اواخر دهه‌ی 20 و اوایل دهه‌ی 30 رخ می‌دهد. با بالارفتن سن تمایل بدن به تشکیل گوشت اضافه کاهش می‌یابد.
• تشکیل گوشت اضافه یا کلوئید در مرد و زن رایج است.
• کلوئید غالباً در برخی افرادی که پوست آن‌ها دارای رنگدانه است مانند آمریکایی‌های آفریقایی تبار، اسپانیایی تبارها، و آسیایی بیشتر مشاهده می‌شود.

علائم و نشانه‌های کلوئید یا گوشت اضافه چیست؟

علائم و نشانه‌های کلوئید عبارتند از:

• گسترش بیش از حد بافت کلوئید در منطقه‌ی آسیب دیده
• بافت کلوئید سفت و برجسته است؛ سطح بافت صاف است. در برخی افراد، گوشت اضافه ممکن است تیره رنگ همراه با رنگدانه باشد.
• بافت‌های کلوئید ممکن است دردناک بوده و همراه با خارش باشند.
• سابقه تروما (ضربه) معمولاً موجود است. هرچند، تروما ممکن است بسیار جزئی باشد. در بعضی از افراد، تروما به اندازه‌ای گسترده نیست که بتواند چنین بافتی را به وجود آورد.
• نواحی رایج که کلوئید در آن‌ها تشکیل می‌شود عبارتند از صورت، لاله‌ی گوش، بازوها، و پشت
• مشاهده‌ی گوشت اضافه در نواحی تناسلی، کف دست و کف پا غیر معمول است. همچنین گوشت اضافه یا کلوئید به ندرت در اطراف چشم به وجود می‌آید

عوارض احتمالی

عوارض احتمالی کلوئید عبارتند از:

• گوشت اضافه معمولاً ظاهری نامطلوب داشته و از لحاظ زیبایی مشکلاتی را به وجود می‌آورد.
• کلوئید یا گوشت اضافه ممکن است احساس خارش را به وجود آورده و گاهی اوقات می‌تواند تبدیل به یک زخم پوستی شود. در چنین مواردی پوست ممکن است آلوده شده و باعث ایجاد عوارض بیشتر گردد.
• عود مجدد کلوئید پس از عمل جراحی و از بین بردن آن

چه عواملی باعث ایجاد کلوئید یا گوشت اضافه می‌شوند؟

اکثر انواع آسیب‌های پوستی می‌توانند منجر به ایجاد کلوئید شوند. این آسیب‌ها شامل موارد زیر می‌باشند:

• جای جوش
• سوختگی‌ها
• جای زخم آبله مرغان
• سوراخ کردن گوش
• خراش‌های پوستی
• محل برش جراحی
• محل واکسیناسیون

عوامل خطر برای کلوئید یا گوشت اضافه چیست؟

عوامل خطر بالقوه برای کلوئید عبارتند از:

• داشتن نژادهای آفریقایی-آمریکایی، اسپانیایی یا آسیایی، خطر ابتلا به کلوئید را افزایش می‌دهد. عوامل ژنتیکی خاصی به این موضوع که احتمال تشکیل گوشت اضافه در برخی نژادهای مشخص بیشتر است، نسبت داده می‌شوند.
• سابقه خانوادگی داشتن کلوئیدی یا گوشت اضافه
• افرادی که دچار اختلالات خود ایمنی مانند آسم و آلرژی هستند بیشتر در معرض خطر می‌باشند.
• کلوئید در دوران بلوغ و همچنین در دوران بارداری وخیم‌تر می‌شود. این حالت ممکن است به دلیل تأثیر هورمون‌ها باشد.

تشخیص

کلوئید توسط متخصصان با روش‌های زیر تشخیص داده می‌شود:

• تاریخچه پزشکی کامل و معاینه‌ی فیزیکی
• بیوپسی از منطقه‌ی آسیب دیده: بررسی نمونه‌های بیوپسی توسط پاتولوژیست در زیر میکروسکوپ می‌تواند حضور بافت کلوئیدی که گسترش یافته را نشان دهد.
• یک بررسی پاتولوژی کمک می‌کند تا در بسیاری از موارد یک کلوئید از اسکار هایپرتروفیک تشخیص داده شود.
• بسیاری از شرایط بالینی ممکن است علائم و نشانه‌های مشابه داشته باشند. پزشک متخصص شما ممکن است آزمایش‌های اضافی جهت تفریق شرایط بالینی را انجام دهد تا به یک تشخیص قطعی برسد.

درمان

تنها یک روش درمانی برای کلوئید وجود ندارد و بسیاری از درمان‌ها نتایج کاملاً رضایت بخشی نمی‌دهند. برای از بین بردن کلوئید یا گوشت اضافه دو یا چند روش درمانی ممکن است با هم ترکیب شوند. اگر شما تصمیم به درمان کلوئید گرفته‌اید، بهترین نتایج را زمانی خواهید گرفت که بلافاصله پس از ظاهر شدن گوشت اضافه آن را درمان کنید. درمان‌های در دسترس عبارتند از:

• از بین بردن کلوئید با عمل جراحی معمولی: این روش غیر قابل اعتماد نیاز به مراقبت زیاد داشته و کلوئیدهایی که پس از عمل جراحی عود می‌کنند ممکن است بزرگتر از کلوئید اصلی باشند. احتمال بازگشت کلوئید یا گوشت اضافه پس از عمل جراحی در بیش از 45٪ از افراد وجود دارد. چنان چه عمل جراحی با روش‌های درمانی دیگر ترکیب شود احتمال بازگشت مجدد کلوئید کمتر است.
• پوشش‌ها (پانسمان‌ها): مطالعات نشان داده‌اند که برخی اوقات استفاده از پوشش‌های مرطوب برای زخم، ساخته شده از ورق‌های ژل سیلیکون اندازه‌ی کلوئید را در طول زمان کاهش می‌دهد. این درمان بی خطر و بدون درد است.
• تزریق کورتیکواستروئید: در این روش درمانی تزریق تریامسینولون استینوئید یا سایر داروهای کورتیکواستروئید معمولاً در فواصل چهار تا شش هفته تکرار می‌شود. این درمان اغلب می‌تواند اندازه‌ی کلوئید و خارش ناشی از آن را کاهش دهد، اما انجام تزریق چندان خوشایند نیست.
• اعمال فشار: این عمل با استفاده از یک باند یا نوار جهت اعمال فشار مداوم 24 ساعته در روز و برای یک دوره‌ی شش تا 12 ماهه انجام می‌گیرد. چنین فشاری می‌تواند باعث کوچکتر شدن کلوئید گردد.
• کرایو سرجری: این نوع درمان انجماد با استفاده از نیتروژن مایع در هر 20 تا 30 روز یک بار تکرار می‌شود. یکی از عوارض جانبی کریوسرجری روشن شدن رنگ پوست است که قابلیت استفاده از این روش درمانی را محدود می‌کند.
• پرتو درمانی: این روش درمانی قابل بحث است زیرا اشعه احتمال خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. چنانچه پرتو درمانی با فاصله‌ی کمی پس از عمل جراحی و زمانی که زخم ناشی از عمل جراحی در حال ترمیم است انجام شود، می‌تواند میزان گوشت اضافه‌ی در حال تشکیل را کاهش دهد.
• لیزر درمانی: لیزر درمانی یک روش درمانی جایگزین عمل جراحی معمولی جهت از بین بردن کلوئید است. هیچ گونه شواهد معتبری دال بر این که امکان عود مجدد کلوئیدها پس از درمان با لیزر کمتر از عمل جراحی معمولی است وجود ندارد.
• درمان‌های تجربی: یک درمان تجربی موفق تزریق داروهایی است که از آن‌های برای درمان بیماری‌های خود ایمنی یا سرطان استفاده می‌شود. ارزیابی‌های بیشتر خارج از مطالعات پژوهشی جهت درمان کلوئید با این داروها (انواع مختلف از اینترفرون و عوامل شیمی درمانی 5-فلوئورواوراسیل و بلئومایسین) باید انجام گیرد.

آیا تشکیل کلوئید یا گوشت اضافه قابل پیشگیری است؟

افرادی که مستعد داشتن کلوئید یا گوشت اضافه هستند باید از انجام عمل جراحی زیبایی اجتناب کنند. چنان چه عمل جراحی در چنین افرادی ضروری است، پزشکان می‌توانند مراقبت‌های ویژه‌ای را برای به حداقل رساندن تشکیل کلوئید در محل برش اعمال کنند. مثال‌هایی از روش‌هایی که می‌توان برای به حداقل رساندن تشکیل کلوئید به کار برد عبارتند از: پوشاندن زخم در حال ترمیم با نوار کاغذی ضد حساسیت برای مدت چند هفته بعد از عمل جراحی، پوشاندن زخم با صفحات کوچک ساخته شده از ژل سیلیکون پس از عمل جراحی یا تزریق کورتیکواستروئید یا انجام پرتو درمانی در محل زخم جراحی در ابتدای دوره‌ی ترمیم زخم.