تاریخ 21 آبان 1402
پیشانی تقریباً یک سوم سطح صورت را تشکیل می‌دهد. اگرچه اکثر افراد نسبت به شکل پیشانی خود اعتنای چندانی ندارند ، اما اندازه و شکل کلی آن در ظاهر و زیبایی صورت تاثیر دارد.
به کمک جراحی کانتورینگ ( برجسته و صاف کردن) پیشانی می‌توان شکل کلی چهره را تغییر داد. اما تغییرات در همینجا متوقف نمی‌شود. وقتی شما از ظاهر خود رضایت داشته باشید، اعتماد به نفستان بالا می‌رود. جراحان به کمک جراحی کانتورینگ یا برجسته و صاف کردن پیشانی، ظاهر پیشانی فرد را بهتر کرده و یا به پیشانی‌های خیلی صاف یا فرورفته حجم اضافه می‌کنند.
جراحی پیشانی برای کسانی مناسب است که احساس می‌کنند شکل پیشانیشان با سایر قسمت‌های صورتشان متناسب نیست و این اغلب به دلیل ظاهر “بیش از حد مردانه” یا بزرگ بودن پیشانی نسبت به بینی ، چشم‌ها، دهان ، گونه و فک است.
ویژگی پیشانی زنانه و مردانه
پیشانی‌های مردان و زنان از نظر ظاهری بسیار متفاوت هستند و شکل پیشانی در مردان و زنان می‌تواند تأثیر زیادی بر ظاهر چهره فرد داشته باشد. بالاترین قسمت پیشانی با خط رویش مو مشخص می‌شود که به لحاظ صاف یا برجسته بودن و نیز موقعیت آن در زنان و مردان بسیار متفاوت است.
مرز پایینی پیشانی با ابروها و قوس‌های استخوانی ابرویی (قوس استخوانی که دقیقاً بالای چشم و پل بینی قرار دارد) مشخص می‌شود. در دو طرف پیشانی، قوس‌های استخوانی گیجگاهی قرار دارند که عضلات قدرتمند گیجگاهی به آن‌ها متصل هستند.
پیشانی‌های مردانه
پیشانی آقایان نسبت به خانم‌ها محدبتر (برجسته‌تر) بوده و شیب بیشتری دارد. عموما خط رویش مو در دو طرف پیشانی در آقایان، عقبتر از خط رویش موی زنان در این نواحی است.
معمولا قوس ابرویی در آقایان بسیار مشخص و برجسته است که این به چهره آن‌ها جلوه‌ای مردانه می‌بخشد. بیش از حد برجسته بودن قوس ابرویی ممکن است ظاهر فرد را خشن یا نامهربان نشان دهد.
پیشانی زنانه
پیشانی‌های زنانه عموماً شکل گردی دارند و در قسمت مرکزی صاف هستند. تقریباً هیچ برآمدگی یا نقطه برجسته‌ای در آن‌ها وجود ندارد. پیشانی‌های زنانه بیشتر حالت صاف و عمودی دارند تا محدب. همچنین، در کناره‌های پیشانی، قوس ابروها به آرامی به سمت شقیقه‌ها باریک می‌شوند، که با پیشانی‌های مردانه که در دو طرف، حالت بیشتر چهارگوش و مربعی شکل دارند، متفاوت است.
روش‌های جراحی اصلاح شکل پیشانی
حجم دهی و کانتورینگ پیشانی
اشکلات یا ناهنجاری‌های کوچک پیشانی اغلب با استفاده از سیمان استخوانی PMMA (یا سیمان آکریلیک) و ﺳﻴﻤﺎﻥ هیدروکسی آپاتیت (HA) رفع می‌شوند.
اما برای حجم دهی بیشتر ، از کاشت ایمپلنت استفاده می‌شود. برای این کار ممکن است از ایمپلنت‌های استاندارد استفاده کنند و یا این که یک ایمپلنت سفارشی مخصوص خود بیمار ساخته شود. ایمپلنت‌های سفارشی بر اساس اطلاعاتی که از سی تی اسکن بیمار به دست آمده ساخته شده و به گونه‌ای طراحی می‌شوند که کاملاً متناسب با آناتومی بیمار بوده و دقیقا همان حجم و طرح مورد نظر را ایجاد کند. در کاشت ایمپلنت‌های سفارشی نسبت به ایمپلنت‌های پیش ساخته استاندارد غالباً از برش‌های جراحی کوچکتری می‌توان استفاده کرد.
کم کردن حجم پیشانی و ابرو
شدت تحدب پیشانی (جلو آمدگی یا برجستگی پیشانی) را می‌توان با تراش استخوان پیشانی کاهش داد اما این که چقدر بتوان استخوان پیشانی را تراش داد، به ضخامت استخوان جمجمه بستگی دارد.
برجستگی زیاد قوس ابروها غالباً به دلیل زیاد بودن ضخامت استخوان در این ناحیه بعلاوه بزرگی سینوس‌های پیشانی است. کاهش قوس ابرو ممکن است فقط با سوزاندن قوس ابرو و یا علاوه بر آن با تراش دیواره سینوس پیشانی حاصل شود.
در بیشتر جراحی‌های پیشانی و ابرو برای کسب بهترین نتیجه لازم است برشی در پوست سر انجام شود. اگرچه گاهی اوقات می‌توان از روش‌های آندوسکوپی یا برش‌های پلک بالا نیز استفاده کرد.
افزایش حجم شقیقه‌ها
گود رفتگی یا توخالی بودن شقیقه‌ها معمولاً به دلیل رشد ناکافی عضله گیجگاهی است. در بعضی افراد این حالت به شکل طبیعی وجود دارد ، اما در بعضی افراد این حالت پس از کاهش وزن یا ابتلا به برخی بیماری‌های خود ایمنی و یا بعد از جراحی‌های اعصاب اتفاق می‌افتد. برای درمان این مشکل از روش‌های ایمپلنت شقیقه، تزریق چربی و تزریق فیلرهای مصنوعی استفاده می‌شود.
کاهش حجم شقیقه‌ها
درمان برآمدگی شقیقه‌ها در دو طرف سر ممکن است چالش‌برانگیزتر باشد. این امر به دلیل نازک بودن استخوان جمجمه در این ناحیه است و به همین دلیل تراشیدن آن ممکن است حجم شقیقه را کاهش ندهد.
بسیاری از موارد برآمدگی شقیقه به دلیل رشد بیش از حد عضله گیجگاهی رخ می‌دهد. برای کاهش حجم عضله گیجگاهی، از روش‌های تزریق بوتاکس یا جراحی کاهش حجم استفاده می‌شود.
در جلسه مشاوره با متخصص زیبایی
در طول جلسه مشاوره، پزشک درباره اهداف بیمار از جراحی پیشانی با او صحبت خواهد کرد. برای مشکلات ساده و خفیف تنها کاری که در جلسه مشاوره لازم است انجام شود، معاینه فیزیکی و آنالیز عکس بیمار است. غالباً برای تجزیه و تحلیل شکل استخوان و تعیین موقعیت و اندازه سینوس‌های پیشانی به
سی تی اسکن هم نیاز است. طراحی و ساخت ایمپلنت‌های سفارشی بر اساس این سی تی اسکن انجام می‌شود. برنامه‌ریزی برای جراحی ممکن است به یک جلسه مشاوره دیگر نیز احتیاج داشته باشد.
در جلسه مشاوره اولیه از بیمار درباره شرایط و بیماری‌هایی که ممکن است در طول جراحی یا بعد از آن مشکل ایجاد کنند سؤال می‌کنند، مثل: فشار خون بالای کنترل نشده ، مشکلات لخته شدن خون یا احتمال بروز اسکارهای بزرگ.
کارهایی که باید یا نباید قبل از جراحی انجام داد
بیماران از دو هفته قبل از عمل ، نباید آسپیرین یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن مصرف کنند. این داروها خطر خونریزی بعد از عمل را افزایش داده و تأثیری منفی بر کبودی دارند. اگر بیماری سیگار می‌کشد ، باید از دو هفته قبل از عمل تا یک هفته پس از آن از سیگار کشیدن خودداری کند. سیگار کشیدن جریان خون را در پوست کاهش داده و ممکن است مانع بهبود و التیام زخم‌ها شود. بیماران نمی‌توانند بعد از عمل به تنهایی به خانه برگردند و لازم است از شخصی بخواهند تا بعد از جراحی آن‌ها را به خانه برده و تا چند روز در خانه به آن‌ها کمک کند.
خطرات احتمالی جراحی پیشانی
عوارض این جراحی نادر و معمولاً جزئی هستند ، اما به هر حال احتمال بروز عوارض وجود دارد. یکی از عوارض نادر به جا ماندن یک اسکار بزرگ بعد از جراحی است. در صورت بروز این مورد می‌توان بافت اسکار را با جراحی کاهش داد ، در این صورت ممکن است اسکار جدیدی ایجاد شود که کوچکتر از اسکار قبلی است. برخی از بیماران نیز ممکن است در امتداد لبه‌های اسکار جراحی خود دچار ریزش مو شوند. گه گاه در ناحیه برش‌های جراحی کمی ریزش مو دیده می‌شود اگرچه این حالت به مرور زمان بهبود می‌یابد. بعضی از بیمارن ممکن است احساس خود را در پوست سر یا پیشانی از دست بدهند. این حالت معمولاً موقتی است، اما ممکن است در بعضی از بیماران به صورت دائمی اتفاق بیفتد. بروز عفونت و خونریزی اگرچه نادر است ، اما غیر ممکن نیست.
جراحی کانتورینگ پیشانی به چه شکل انجام می‌شود ؟
دو نوع اصلی جراحی تغییر شکل پیشانی وجود دارد: جراحی‌های کاهش حجم پیشانی و جراحی‌های افزایش حجم پیشانی. مراحل جراحی کاهش حجم پیشانی تقریبا به شرح زیر است:
برش
به هیچگونه علامت گذاری قبل از عمل نیاز نیست. قبل از انجام جراحی ، موهایی که در امتداد خطوط برش جراحی قرار دارند را کنار زده و با ژل مو در جای خود ثابت می‌کنند.
جراحی تغییر شکل پیشانی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام شده و جزء جراحی‌های سرپایی محسوب می‌شود (یعنی جراحی در ابتدا یا اواسط روز انجام شده و پس از به هوش آمدن و تثبیت وضعیت، بیمار به خانه فرستاده می‌شود). این جراحی ممکن است از طریق برشی به نام برش کرونال در پوست سر انجام شود که منجر به بروز اسکاری سرتاسری می‌شود که بین دو گوش کشیده شده و از تاج سر می‌گذرد. در برخی از بیماران می‌توان از برش‌های آندوسکوپی که دسترسی محدودتری برای جراح ایجاد می‌کنند هم استفاده کرد.
جراحان برای دسترسی به استخوان ابرو لازم است برشی در ابرو ایجاد کنند. این برش عموماً در امتداد خط رویش مو انجام شده ، و بعد پوست را به شکل یک لایه بلند کرده و عقب می‌زنند تا بتوانند پیشانی را تراش داده و یا شکل آن را تغییر دهند.
تراش پیشانی
در بعضی موارد ، جراحان تصمیم می‌گیرند برای تغییر شکل پیشانی ، استخوان ابرو را تراش دهند (یا “بسوزانند”). این کار معمولاً شامل تراش استخوان مقابل سینوس ، حذف استخوان‌های اضافی و گرد کردن شکل پیشانی است.
ترمیم و تغییر شکل پیشانی
با این حال ، برای دستیابی به نتایج قابل توجه و تغییرات اساسی، همیشه سوزاندن برجستگی‌های اضافی پیشانی بیمار کافی نیست. در این حالت ، ممکن است لازم باشد استخوان پیشانی را جدا کرده و آن را شکل‌دهی کرده و مجدداً در جای خود قرار دهند تا نتایج قابل قبولی به دست آید. در این موارد ، جراح برای کاهش حجم اضافی استخوان‌‌ها ، استخوان را تراش می‌دهد، و ممکن است قبل از آن که مجددا استخوان را در بالای سینوس‌ها قرار دهد، برای صاف کردن نقاط فرورفته از فیلرهای مصنوعی استفاده نماید. در بعضی موارد انجام جراحی‌های زیبایی تکمیلی مانند ترمیم خط رویش مو یا لیفت ابرو نیز ضروری خواهد بود. برنامه ریزی برای این جراحی‌ها ممکن است همزمان با جراحی پیشانی و یا به طور جداگانه بعدا انجام بگیرد.
بخیه کردن و ترخیص بیمار
پس از اتمام عمل ترمیم و تغییر شکل پیشانی، جراح برش را با نخ جراحی بخیه کرده و پیشانی را به خوبی پانسمان می‌کند. بیمار در همان روز عمل می‌تواند به خانه برگردد ، اگرچه ممکن است جراح توصیه کند بیمار برای برای ارزیابی موفقیت جراحی یک شب در بیمارستان بماند.
بعد از جراحی
پس از جراحی بروز کمی تورم و کبودی خفیف در پیشانی امری شایع است. به منظور کاهش این مساله ، بعد از جراحی بیمار را صاف می‌نشانند و بیمار باید در چند روز اول برای خوابیدن از 2 یا 3 بالش استفاده کند. بیمار باید طی هفته اول باید از انجام فعالیت‌های پر فشار و خم شدن خودداری کند، زیرا این امر باعث افزایش تورم می‌شود. بخیه‌ها یا نخ‌های مورد استفاده برای بستن برش‌ها بعد از یک هفته برداشته می‌شوند. تا سه ماه بعد از عمل نباید هیچ ضربه‌ای به ناحیه پیشانی وارد شود. تا آن زمان احتمالا بیمار کاملا بهبود یافته و نتایج نهایی مشخص شده‌اند. با یک جراحی نسبتاً ساده ، جراحان میتوانند تغییرات چشمگیری در شکل ظاهری بیماران ایجاد کنند که منجر به افزایش اعتماد به نفس و رضایتمندی آنان خواهد شد.
